Paradising your garden

februaryRustige dagen in de tuin, enkel kap- en knotwerk aan de wilgen. Nog geen vorst van betekenis geweest, en voor een enkel jaartje vind ik dat prima. Dat vorst goed zou zijn voor de grond lijkt me een merkwaardige omstandigheid. Anders had onze lieve Heer wel voor en jaarlijkse vorst op de hele aarde gezorgd. De honderden sneeuwklokken staan weer op uitlopen. Ik heb één soort die vaak al met Kerst aan het bloeien is, merkwaardigerwijs was dat nu eerst half januari! In Polen en de Verenigde Staten is het deze winter baje koud geweest, onze zachte winter kan daarom niet meteen op het conto van het klimaat worden geschreven. Volgend jaar zijn wij vast weer aan de beurt. Ik zit al weer behoorlijk te verlangen naar het voorjaar, mijn vrouw stáát nog op een koele duik in het Zwitserse winterweer. Als het enigszins kan probeer ik mij daaraan te ontrekken, maar geloof me, dat heeft niets met de kwaliteit van ons huwelijk te maken. Een warme winter belooft een vroeg voorjaar en een lange groeitijd voor al mijn bomen. En dat doet me deugd want dan kan ik er nog iets meer van genieten in de dertig jaren die mij nog gegeven zijn. Net nog een metaseqoia geplant, nou, het duurt echt wel even voor dat zo’n boom op stoom komt. Ik wil hem op zijn minst twintig meter zien worden, en daat gaat vast beter met een zachte winter. OOk mijn vissen, kippen, poelepetaten en oleanders vinden het allemaal goed zo. Gewoon leven in plaats van net of niet overleven. Gewoon een jaartje geen Elfsteden gekte. Moet toch kunnen!