Dat was weer een koud en nat junimaandje. Voor het eerst in zes jaren dat Charity Jazz uiteindelijk niet is doorgegaan in onze tuin. Het is vanwege het weer verplaatst naar een binnen locatie. Ook de Open Tuinen dag van Groei & Bloei die op dezelfde 22e juni in onze regio in Maarssen heeft plaatsgevonden is wat in het water gevallen. Tweeëntwintig bezoekers is toch wel wat weinig voor de hoeveelheid energie die de enthousiaste tuiniers er in hebben gestopt. Ook ons tuintje stond er spik en span bij voor Chazz, het was een katterig gevoel dat het niet doorging. Maar wat doe je met je boosheid, op wie kun je die nu met enige rechtvaardigheid botvieren?
Het is een “Act of God”, zoals dat zo mooi omschreven wordt in Amerikaanse contracten. En op God boos worden geeft niet direct een zichtbaar effect. Dus dat wordt van lieverlee wat snauwen en grauwen tegen huisgenoten en honden. Zeker die laatste kunnen het wel hebben, ik geef ze tenslotte iedere dag eten. En de eersten zijn het wel gewend, althans wanneer vaders zijn zin niet krijgt. Toch excuses. Maar of het nu door het koele weer komt, door onze inspanningen, of door het volwassen worden van de tuin, hij heeft er werkelijk nog nooit zo mooi bijgestaan. Alles wat kan bloeien, bloeit of heeft gebloeid. (Ik vergeet maar even de witte blauwe regen die ik recent na tien vruchteloze jaren heb gerooid.) Ook het gras is om in te bijten, de mollen hebben de tuin verlaten en amuseren zich nu in het weiland achter het huis. Ik wens ze daar veel plezier.
Twaalf hanen hebben een metamorfose ondergaan tot coq au vin, dus ook het geluidsvolume is weer op een acceptabel niveau aangeland. Ik kan nu zelfs weer een telefoongesprek voeren met de deuren open. Mijn relaties dachten voorheen dat ik kantoor hield in een kippenhok. De moestuin staat er prachtig bij, een vorig jaar geplante digitalis heeft zich ruim uitgezaaid dit jaar resulterend in een grote variëteit aan kleuren. Alleen jammer dat ik niet meer precies weet wat ik verder heb gezaaid, sommige kruiden die er op zich lekker uitzien kan ik niet meer thuisbrengen. De vruchtenbomen zitten vol met peren, appels en pruimen. De mispel staat vandaag (1 juli) nog in bloei, enkel in de zwarte moerbei kan ik nog weinig vruchten ontdekken, maar wellicht is daar in dit stadium nog een bril voor nodig. De tuin is nu enkel een kwestie van wat schoffelen, wieden en nathouden. En laten we hopen dat we nog wat zonnige dagen krijgen zodat je niet meteen met een nat pak opstaat wanneer je lekker lui in het gras hebt gelegen. Wij wensen u een heerlijke vakantie!